Słone jeziorko {Sob Lut 29, 2020 1:52 am}

07/02/2020

Słone jeziorko

Pośrodku lasu znajduje się małe jezioro, które wydaje się wysysać resztki energii życiowej z otaczających go roślin. Trawa zdaje się usychać, drzewa obumierają, nawet mgła, która jest widoczna niemalże w całym lesie, tutaj wydaje się rozrzedzona. Pojedyncze szpiczaste skały wystające ponad taflę wody, pokryte białym osadem. Jeżeli ktoś zechciałby napić się wody, która zdaje się krystalicznie czysta, wykrzywiłby usta tak mocno, jak tylko się da. Woda jest słona do tego stopnia, że po wejściu do wody, nie da się dopłynąć do dna. W samym jeziorku również nie ma żadnych organizmów żywych poza Lotą.

29/02/2020

Długo to nie zajęło, ale jednak każda minuta była cenna. Zerknęła na swojego towarzysza. Ich podróż przebiegała głównie w milczeniu. Nic dziwnego. Lepiej być czujnym niż dać się zaatakować z zaskoczenia innym. teraz każdy stanowił zagrożenie, a śmierć się jej nie uśmiechała.
- Tutaj będzie dobrze... - mruknęła zerkając na Słone Jeziorko... Rośliny tutaj umierały, ale dzięki temu nie było tutaj zbyt wielu przeciwników. Na razie. Musieli jednak zacząć zdobywać doświadczenie.
- Mam nadzieję, że ludzie nie zaczną się w szale nawzajem mordować...

29/02/2020

- Zgadza się - Potwierdziłem wybór wojownika jako klasy. Oczywiście byłem ucieszony, że Mael się zgodziła. Do tego nasze klasy nawet się uzupełniały, więc przy dobrej współpracy mogliśmy wspólnie osiągnąć niezły wynik.
- Myślę, że zanim opuścimy ten świat, to każdy spędzi w nim swoje urodziny. - Odpowiedziałem na smutne słowa znajomej mi osoby. Przy okazji próbowałem sobie przypomnieć kiedy miała urodziny, ale w tym momencie było to dla mnie trudne, więc postanowiłem to zostawić na inny moment. Teraz trzeba było ruszyć do przodu. Wybór drogi zostawiłem Mael, a sama podróż zajęła trochę czasu, ale czasami trzeba było poświęcić czas.
- Nie wiem. Ale w grach nigdy nie brakowało szaleńców. - Odpowiedziałem, nie łudząc się na nadzieję, że nie trafią się jacyś debile chętni zabijać innych. Przez jakiś czas zachowywałem ciszę, ewidentnie mając twarz pogrążoną w myślach.
- Zastanawiam się, co powinniśmy zrobić, ale po za levelowaniem, to chyba nic mi nie przychodzi do głowy.

06/03/2020

W drodze nad jezioro Kirara zatwierdziła swoją klasę oraz te inne rzeczy, które były do zrobienia na początek gry, a co zignorowała podczas pierwszych momentów spędzonych w Aincardzie. Oczywiście podziwiała też widoczki oraz szczegóły, wrażenia i inne takie oddane w świecie. Wszystko wyglądało tak realnie, a teraz nawet śmierć tutaj wydawała się realna.
Nad jeziorem dostrzegła dwie osoby, które o czymś rozmawiały. Dlatego postanowiła się do nich podkraść i popodsłuchiwać przez chwilę. Może one bardziej orientowały się w mechanizmach działania tejże gry, a co mogła wykorzystać w późniejszej próbie przeżycia.

29/02/2020

- Niestety... Nie spodziewałam się czegoś takiego... A miałam mieć niedługo trasę koncertową... - mruknęła do niego nieco smutna, ale i też nieobecna. To wszystko wydawało się jak jakiś zły sen. Po chwili jednak wróciła na "ziemię" i rozejrzała się.
- No nie pozostaje nam nic innego. Trzeba się wzmocnić. Pewnie niektórzy Testerzy zostali w mieście pomóc innym, ale reszta powinna już ruszyć do dzieła. Nie ma czasu do stracenia. Chyba, że chcemy tu zostać. - odparła zmartwiona taką wizją. Co jak nie będzie ich wystarczająco dużo, by pokonać bossy na wyższych poziomach? Utkną tu na zawsze?
- Uzdrowiciel i wojownik powinni sobie poradzić na pierwszym piętrze bez problemu... Tylko czy zabieramy kogoś jeszcze do drużyny? Ja nie mam więcej tutaj kontaktów poza tobą.

29/02/2020

- Zostać może i byłoby fajnie, ale niestety niemożliwe. - W końcu, jeśli mógłbym trafić do świata fantasy jak w novelkach, to oczywiście, żebym chciał. Tyle tylko, że to wszystko gra, a nie prawdziwe życie. No dobra, to prawdziwe życie, ale nie prawdziwe ciało aktualnie.
- Wolałbym mieć kogoś więcej, byłoby bezpieczniej. No ale nikt mi nie przychodzi do głowy, komu mógłbym zaufać. Wiesz, w becie nas nie było wcale tak dużo, a nie trzymałem się blisko innych. - Niestety, jedyna osoba z bety, z którą grałem więcej to Mael. A z tą dziewczyną grałem nawet w inne tytuły trochę wcześniej.
- W sumie, możemy chyba spróbować i tutaj wyłapać na początek pojedynczego stwora na testy. Nie wiemy w końcu, ile się pozmieniało od bety. - Wolałem zacząć powoli i bezpiecznie. Szkoda byłoby zginąć na starcie. Zacząłem się rozglądać wokół, zastanawiając się, czy znajdę jakiegoś zagubionego potwora w zasięgu oczu. Niestety, na pierwszy rzut oka, żadnego potwora nie zauważyłem.

06/03/2020

Kiedy ukrywała się w krzakach i przysłuchiwała się rozmowie zrozumiała, że ma do czynienia najprawdopodobniej z dwójką beta testerów. To oznaczało, że właściwie chowanie się nie miało sensu. Nawet na pierwszym poziomie byli mocniejsi od niej, bo zwyczajnie lepiej znali mechanizmy gry. Dlatego lepiej było się ujawnić, niż ryzykować odkrycie oraz złość dwójki graczy.
Kiedy podkradła się odrobinę bliżej, gdy miała sposobność przyjrzeć się postaciom... Poznała jedną z nich. Spotkała ją kiedyś, chyba nawet polubiły.
- Yuki! - Wyszła z lichych krzaków i zawołała dziewczynę, unosząc jednocześnie ręce do góry, nie chcąc, żeby przypadkiem ją zaatakowali. Zginąć tak na wstępie.. Głupio byłoby.

29/02/2020

- Też raczej z nikim więcej nie grałam. Nie słyszałam też od innych znajomych by się załapali do gry... - mruknęła cicho do niego, bo start był zaplanowany na 10 000 osób. Nie było to jakoś specjalnie dużo. Zaraz jednak kiwnęła głową.
- Jasne. Tutaj zazwyczaj wszystkie były dosyć słabe, a i z najgorszych obrażeń cię wyleczę... - mruknęła zadowolona, ale zaraz usłyszała swoje prawdziwe imię. Obejrzała się w stronę dziewczyny, która wydawała jej się dziwnie znajoma. Niemożliwe...
- Yukino! - mruknęła z uśmiechem i zaraz energicznie wyciągnęła rękę w kierunku dziewczyny by pomachać. W sumie pamięta, że poleciła jej grę za czasów beta testów... Czuła lekkie uczucie winy.
- Myślałam, że byłaś zbyt zajęta by zajrzeć!

29/02/2020

Świetnie! Cieszyłem się, że mamy plan działania na początek. Wydawało się, że już zaczniemy działać, kiedy ktoś zawołał Mael po jej prawdziwym imieniu. Była to kolejna dziewczyna, musiałem przyznać, że urodą niczego sobie, w jakiś sposób wydawała mi się znajoma. Co prawda nie znałem jej raczej osobiście, ale byłem pewien, że gdzieś ją widziałem. Jednakże, pomijając wszystko, okazała się być znajomą Mael.
- Chyba mamy szczęścię w nieszczęściu - Powiedziałem cicho do dziewczyny, z którą rozmawiałem. Co prawda, sam nadal nie byłem pewien, co do nowo przybyłej osoby, ale wyglądało na to, że te dwie dziewczyny miały dobre relacje, więc postanowiłem dać mały kredyt zaufania.

06/03/2020

Widząc, że chłopak towarzyszący Yuki nie miał agresywnych zamiarów, czarnowłosa dziewczyna opuściła ręce i niemal tanecznym krokiem podeszła do dwójki napotkanych graczy. Miała wrażenie, że chłopak był nieco sceptyczny, ale może jeszcze uda jej się zrobić na nim dobre wrażenie.
- Nadal jestem pod wrażeniem, jak bardzo podobne są nasze imiona, ale bezpieczniej chyba będzie używać nicków. Nazywam się Kirara. - Uśmiechnęła się do dwójki, szybko uścisnęła koleżankę z branży, a chłopakowi podała rękę.
- Jednak miałam to "szczęście" się załapać na premierę. - Z lekko cynicznym uśmiechem podkreśliła słowo "szczęście", patrząc na sytuację w jakiej wszyscy się znajdowali. Trudno mówić o farcie zdobycia kopi, jeśli można było dla niej umrzeć i to dosłownie.
- Nie znam jeszcze nikogo tutaj i pewnie jest bezczelnością pytać, ale czy zechcielibyście mi pomóc z przeżyciem tej gry? - Była to dla Kirary nowa sytuacja i trudno było znajdować odpowiednie słowa, dlatego postawiła na bezpośredniość swoich wypowiedzi. Nie znała tego świata, ani zasad w nim obowiązujących, dlatego potrzebowała pomocy i nie miała zamiaru wstydzić się swoich braków w tym zakresie.

29/02/2020

Skrzywiła się lekko i zaśmiała zakłopotana słysząc jej opinię na temat załapania się. No tak. Poleciła jej, a teraz obie tu utknęły. Problem w tym, że może być tutaj więcej celebrytów. Nie miała jednak czasu ich szukać.
- Masz rację... ja jestem MAEL, a to mój znajomy, Shadow. - mruknęła do niego wskazując na swojego towarzysza. W sumie lubiła to w nim, że nie dbał, ze była gwiazdą, tylko po prostu z nią grał jak z każdym innym człowiekiem. No teraz to raczej kredyt zaufania będzie jeszcze mniejszy do obcych.
- Czy pomożemy? Na pewno! Jestem uzdrowicielem, a dodatkowo oboje jesteśmy po Beta Testach! Przy nas nie zginiesz! - odparła dumnie do Kirary i uśmiechnęła się pogodnie. Grunt to się nie załamać i przeć dalej.
- Akurat chcieliśmy nieco zdobyć punktów doświadczenia. Im większy poziom tym łatwiej o przeżycie.

29/02/2020

- Kirara? - Powtórzyłem cicho imię nowej kompanki. Powtórzyłem je ze zdziwioną miną. Ja znałem tą ksywkę, ale ciężko było mi uwierzyć w to. W jednym z moich wcześniejszych MMO miałem przyjemność wspólnie czyścić instancje z dziewczyną o takim samym nicku. Szybko się ogarnąłem, widząc wyciągniętą dłoń, którą uścisnąłem, po czym się odezwałem, po tym, jak mnie przedstawiła Mael. - Czy to możliwe, że grałaś w inne MMO pod tym samym nickiem?
Jeśli się nie myliłem, to byłoby niesamowite zrządzenie losu. Szczęśliwie, wtedy miałem ten sam nick co w tej gierce.
- Dodatkowa osoba zawsze się przyda. - Zgodziłem się pomóc, po czym dorzuciłem przedstawienie swojej klasy. - Ja oficjalnie mam podklasę tarczownika, chociaż, lepiej będzie nazwać moją ścieżkę berserkiem.
Ludzie się poprzedstawiali, a więc wypada trochę ruszyć do przodu.
- To co, poszukamy pierwszej ofiary? - Uznałem, że dobrze będzie w końcu ruszyć na polowanie, na rozmowy jeszcze przyjdzie czas. Chyba.

06/03/2020

- Shadow? - Kiedy podawała dłoń chłopakowi lekko się zdziwiła. W innym MMO pogrywała z takim graczem, znaczy z graczem o takim nicku. Tyle że to nie było możliwe, żeby teraz też grał pod taką samą nazwą, chociaż ona grała... Tyle że pod tym względem nie była zbyt pomysłowa.
Kiedy zadał pytanie o tamto MMO, była w szoku i pewnie stała przez kilka sekund z otwartą buzią, jak ostatnia idiotka zanim się ogarnęła.
- Tak, to ja. - Uśmiechnęła się szeroko do chłopaka. - Jesteś nawet uroczy w realu. - Nie, żeby żyła stereotypem gracza, ale nie spodziewała się kogoś o tak ładnej buzi, a na pewno nie kogoś tak młodego. Kiedy o tym pomyśleć to z pewnością sporo dzieci utknęło w tej grze. Okropność, jak można było wymyślić taką grę.
- Łowca, asasyn. Chyba nie da się tego lepiej nazwać. - Kirara spoważniała, kiedy przedstawiała swoją profesję. To chyba był ten moment, żeby snuć plany dalszych poczynań.
- Tak, chodźmy. Im szybciej wysforujemy się na czołówkę, tym lepiej dla nas. - Nie mogła, nie mogli tutaj utknąć. Mieli jeszcze całe życie przed sobą.

03/02/2020

Kirara, MAEL, Shadow - Misja Normal 1/48

Choć szok dotyczący niedawnych wydarzeń na placu zamkowym jeszcze do końca nie minął, trójka osób wypoczywających nad słonym jeziorkiem już zastanawiała się nad tym, czy nie warto ruszyć w poszukiwaniu jakiegoś zadania w celu zdobycia niezbędnej przewagi nad innymi graczami. Takie podejście zapewne udzieliło się wielu graczom i spora część z nich wyciągała miecze czy napinała łuki w innych okolicach piętra - nie dało się jednak ukryć że MAEL, Shadow oraz Kirara byli jednymi z pierwszych, którzy otrząsnęli się z pierwszego szoku i przeszli do działania.
Okazja do wypełnienia pierwszego questa nie dała na siebie zbyt długo czekać - usłyszeli oni bowiem, dosłownie kilkanaście metrów za linią zieleńszych już niż te przy jeziorku drzew, głośny skrzek oraz cienki, piskliwy głosik, błagający o pomoc.

29/02/2020

- No proszę... To wszyscy się znają! - mruknęła z zadowoleniem, bo nie trzeba było niepotrzebnie zdobywać zaufania, poznawać się... Przynajmniej to mieli z górki.
- Mam nadzieję, że wiele w grze się nie pozmieniało... - powiedziała poważnie do reszty, ale usłyszała dziwny dźwięk. Wołanie o pomoc? Jakiś gracz zapuścił się za daleko do lasu? Ten las nie był odpowiedni dla początkujących samotnych graczy.
- Tez to słyszycie? Czyżby okazja? - spytała się ich spokojnie, ale nie chciała iść przodem. Zawsze kiepska była w walce w zwarciu.

29/02/2020

Skręciłem głowę bok i drapiąc się palcem po policzku, niezręcznie odpowiedziałem - Dzięki. - Byłem lekko zawstydzony, słysząc komplement od Kirary. Na domiar złego nie wiedziałem, co więcej powiedzieć, więc tylko jeszcze chwilę się drapałem po policzku, do momentu, aż było słychać dziwne dźwięki.
- Tak, chyba expy przyszły. - Odpowiedziałem Mael, po czym się ruszyłem w stronę tych dźwięków. Użyłem Lion Rusha, by szybciej dotrzeć do miejsca, które pozwoli mi przyjrzeć się sytuacji i podjąć odpowiednią decyzją. W drodze, wyciągnąłem miecz, by był gotowy. Starałem się poruszać w miarę cicho i ostrożnie, aczkolwiek również nie skupiałem się za tym za mocno, by nie tracić zbędnie czasu. W końcu ktoś wołał o pomoc, ale należało zachować minimum ostrożności.

Energia: 100 - 10 = 90/100

06/03/2020

- Na to wygląda. - Stwierdziła z uśmiechem Kirara, obserwując jednocześnie reakcję Shadowa na niespodziewany komplement. Po chwili odwróciła jednak wzrok w kierunku zasłyszanych dziwnych dźwięków dobiegających od strony niewidocznej dla nich części jeziora.
- Rzeczywiście, i to szybciej niż myślałam. - Potrząsnęłam włosami, żeby całkowicie odgonić niepotrzebne emocje. W przeciwieństwie do Shadowa nie spieszyła się, aż tak. Zresztą i tak nie miała podobnej umiejętności, ale kiedy znalazła się na granicy słuchu człowieka użyła umiejętności Quiet Steps, by móc bliżej się podkraść i znaleźć dogodne miejsce do obserwacji sytuacji.

Energia: 75/100

03/02/2020

Drużyna A - Misja Normal 5/48

Jak ujął to jeden z graczy - "expy przyszły". I choć sytuacja nie była może aż tak prosta, to rzeczywiście, można było bezpiecznie założyć że na trójkę zebraną nad jeziorkiem czekało do wykonania jakieś niebanalne zadanie.
Gdy dobiegli na miejsce skąd dobiegały ich okrzyki - część widoczna, część nie - zauważyli tam młodą dziewczynę, mającą może czternaście czy piętnaście lat, trzymającą twarz w dłoniach i pochlipującą nad stertą rozrzuconego, zbieranego przez nią drewna na opał. Jej brązowe włosy były potargane i sama też wyglądała, jakby coś nią nieźle potrząsnęło - a osoba, która pierwsza była na polanie mogła zauważyć jakąś nagą, szaroskórą postać, która niknęła już gdzieś w głębi lasu.

29/02/2020

MAEL od razu się spięła. Nie ze strachu czy zmartwienia, ale w gotowości do działania. Poszła za nimi ubezpieczając tyły. Nie chciała wystawić się na niebezpieczeństwo. Bez niej mogliby mieć znacznie ciężej. Zdawała sobie z tego sprawę. Spokojnie więc wyjrzała zza krzaków między drzewa, by dojrzeć dziewczynę. Rozejrzała się uważnie dookoła, ale nie dostrzegła nikogo w okolicy. Powoli i ostrożnie podeszła więc do dziewczyny.
- Co się stało? Jesteś ranna? - spytała się jej spokojnie mając nadzieję, że jej znajomi obserwują okolicę. Wolała nie dostać nożem w plecy od kogoś. Ostatecznie i tak wzrokiem obejrzała ją w miarę dokładnie czy nic jej nie ma.

29/02/2020

Jako, że byłem osobą, która najbardziej ze wszystkich walczy na bliskim dystansie twarzą w twarz, to byłem pierwszy, który mógł cokolwiek zobaczyć, aczkolwiek reszta ana pewno nie była później niż chwila po mnie. Chociaż widziałem dziewczynę w mniej więcej moim wieku, szukałem wzrokiem, co mogło spowodować jej krzyk, jednocześnie wychodząc na widok dziewczynie. Mignęła mi w lesie szaroskóra istota, przez co mogłem z automatu wykluczyć zwierzęta. Szybko mi zniknęła z oczu, więc pewnie się oddaliła, ale lepiej być przygotowanym. Mael szybko rzuciła się ku dziewczynce, jak przystało na jej osobę. Teraz, kiedy miałem chwilę, bardziej się przyjrzałem dziewczynce i można było zobaczyć, że jest roztrzęsiona. Zostawiłem rozmowę niebieskowłosej dziewczynie, a sam mrucząc pod nosem zastanawiałem się, jakie istoty miały szarą skórę za czasów bety, by móc móc później porównać wiedzę z bety z aktualną naszą wiedzą. Oczywiście obserwowałem okolicę, nie oddalając się od dziewczyn.

90/100 + 20 = 100/100 E

7/48

06/03/2020

Kiedy Mael rzuciła się na pomoc dziewczynie Kirara stanęła nieco dalej, a następnie zaczęła szukać śladów na terenie wydarzenia, które mogłyby pomóc w zrozumieniu sytuacji, która właśnie się wydarzyła. Kierunek ucieczki napastnika, ale także wielkość śladów mogły wskazywać na to z czym przyjdzie im się zmierzyć w późniejszej części polowania na pedeki.
- I co? Wiecie co to właściwie było? - Kirara zwróciła się jednocześnie do Mael i Shadowa, którzy byli najbardziej doświadczeni z ich trójki.
- I czy nic nie jest tej dziewczynie? - Tu już spytała ich uzdrowicielki, która na pewno miała najlepsze pojęcie na temat stanu zaatakowanej osoby.

E: 75+20=95

03/02/2020

Drużyna A - Misja Normal 9/48

Może po kolei - MAEL podeszła do poturbowanej i chlipiącej dziewczyny, pytając czy wszystko z nią w porządku. Nastolatka zaczęła płakać jeszcze głośniej, wyrzucając z siebie co chwilę słowa, z których MAEL mogła po chwili złożyć historię o tym, jak młoda dziewczyna z pobliskiej wioski wyszła do lasu by nazbierać drewna, a w trakcie pracy napadło ją jakieś dziwne stworzenie które ją poszarpało i ukradło srebrną spinkę do włosów - podarek od jej ojca.
Kirara oraz Shadow tymczasem zajęli się zbieraniem informacji na temat tego, kto lub co mogło zaatakować nastolatkę. Łowczyni znalazła kilka śladów czegoś, co wyglądało jak trójpalczaste stopy - do tego wydawać się mogło, że pomiędzy palcami znajdowała się jakaś błona. Wojownik zaś zajął się przypominaniem sobie czasów bety i tego, czy wtedy spotkał się z jakimikolwiek podobnym potworem - pamięć niestety go zawiodła i niczego przydatnego przypomnieć sobie nie mógł.

29/02/2020

MAEL zaraz kucnęła przy dziewczynie i pogładziła ją spokojnie po ramieniu.
- Nie martw się. Cokolwiek to jest, odnajdziemy to i zwrócimy ci tą spinkę. - mruknęła uspokajająco do młodej dziewczyny mając nadzieję, że ta nieco ochłonie.
- Chcemy tylko byś bardziej opisała nam to stworzenie, to będzie łatwiej nam je znaleźć. - dodała po chwili licząc, ze dziewczyna pamięta coś więcej niżeli dziwną istotę. Gdyby chociaż je jakoś opisała, łatwiej byłoby sklasyfikować, gdzie tego szukać. W między czasie zerknęła wymownie na towarzyszy czy coś znaleźli co mogłoby im ułatwić identyfikację stworzenia.

29/02/2020

- Nie mogę sobie przypomnieć, co za stwór jest szaroskóry... - Odpowiedziałem, niezadowolony z tego, iż nie mogłem sobie przypomnieć, co to mogło być. Najpierw się upewniłem, że w najbliższej okolicy, nie ma już tej istoty, bądź żadnej innej, zanim podszedłem do dziewczyn, trochę się przysłuchać rozmowy, która może dać potrzebne szczegóły. Po tym, jak zbierzemy możliwe informacje, będzie możliwość podjęcia decyzji. Czekając w ten sposób na odpowiedni moment i przysłuchując się rozmowie, próbowałem sobie wszystko ułożyć w głowie, mając nadzieję, że przy okazji mi się więcej przypomni.

11/48

06/03/2020

Kirara przez chwilę jeszcze przyglądała się śladom pozostawionym przez potwora. Następnie podeszła za tropem bliżej zarośli, w których zniknęła bestia, żeby poszukać innych wskazówek. Może tam znajdzie inne przydatne informacje, poza tym, że mob posiadał trzy palce połączone błoną pławną niczym żaba albo inny podobny płaz.
Jeśli nic przy krzakach nie znalazła, to wróciła do swojej drużyny, żeby zrelacjonować zgromadzone informacje.
- Cóż, nasze pedeki zostawiają ślady niczym olbrzymia żaba albo ropucha. - Może to by podsunęło dwójce beta testerów jakieś wspomnienia.

E: 95 + 20 = 100

03/02/2020

Drużyna A - Misja Normal 13/48

Dziewczyna zaczęła szlochać jeszcze głośniej w odpowiedzi na prośbę opisania dokładniej agresywnych stworów. Po chwili jednak pozbierała się nieco - była w końcu w towarzystwie trzech osób, które wyglądały na takie, które wiedziały jak posługiwać się magią i łukiem - i opisała drużynie szare, przygarbione, humanoidalne stwory, które poruszały się za pomocą skoków i przypominały połączenie człowieka i żaby. Po takiej dawce informacji Shadow przypomniał sobie - a chwilę później coś zaświtało także Mael - pogłoski o stworzeniach, które w czasach bety były jednak jedynie spokojnymi mieszkańcami lasów i nie atakowały ludzi. Chodziło mianowicie o żabołazy.

Słone jeziorko

Słone jeziorko {Sob Lut 29, 2020 1:52 am}

Re: Słone jeziorko {Sob Mar 07, 2020 9:39 pm}

Re: Słone jeziorko {Sob Mar 07, 2020 10:35 pm}

Re: Słone jeziorko {Nie Mar 08, 2020 5:58 pm}

Re: Słone jeziorko {Nie Mar 08, 2020 6:10 pm}

Re: Słone jeziorko {Nie Mar 08, 2020 6:24 pm}

Re: Słone jeziorko {Nie Mar 08, 2020 6:39 pm}

Re: Słone jeziorko {Nie Mar 08, 2020 6:57 pm}

Re: Słone jeziorko {Nie Mar 08, 2020 7:19 pm}

Re: Słone jeziorko {Nie Mar 08, 2020 7:26 pm}

Re: Słone jeziorko {Nie Mar 08, 2020 7:42 pm}

Re: Słone jeziorko {Nie Mar 08, 2020 8:14 pm}

Re: Słone jeziorko {Nie Mar 08, 2020 8:56 pm}

Re: Słone jeziorko {Nie Mar 08, 2020 10:44 pm}

Re: Słone jeziorko {Pon Mar 09, 2020 12:50 am}

Re: Słone jeziorko {Pon Mar 09, 2020 8:14 am}

Re: Słone jeziorko {Pon Mar 09, 2020 8:49 am}

Re: Słone jeziorko {Pon Mar 09, 2020 9:18 pm}

Re: Słone jeziorko {Pon Mar 09, 2020 9:54 pm}

Re: Słone jeziorko {Wto Mar 10, 2020 12:31 pm}

Re: Słone jeziorko {Sro Mar 11, 2020 1:39 pm}

Re: Słone jeziorko {Pią Mar 13, 2020 12:38 pm}

Re: Słone jeziorko {Nie Mar 15, 2020 9:08 pm}

Re: Słone jeziorko {Czw Mar 19, 2020 10:53 pm}

Re: Słone jeziorko {Sob Mar 21, 2020 12:52 pm}

Re: Słone jeziorko {Nie Mar 22, 2020 7:22 pm}

Re: Słone jeziorko {}