Karczma „Karmazynowy niedźwiedź”

Minęło trochę czasu od kiedy wykonał swoje pierwsze zadanie. Dzięki temu, było go stać na wynajęcie pokoju na noc w jednej w karczm na tym piętrze. Powolnym krokiem zszedł po schodach, jednocześnie patrząc na swoje okno postaci i przeglądając swoje statystyki. Niewiele brakowało mu do wbicia kolejnego poziomu, ale nadal był zbyt mało pewny siebie aby walczyć z potworami, dlatego też rozglądał się za prostymi misjami, typu idź, znajdź i przynieś. Kiedy tylko awansuje, będzie w stanie walczyć z mobkami, a wtedy o wiele łatwiej mu będzie awansować i rozwijać się. Jeśli tylko wbije wystarczająco wysoki poziom, nie powinno być szansy na to, aby umarł.

Po zejściu na parter, rozejrzał się po pomieszczeniu. O tej godzinie nie było tutaj zbyt dużo osób, ale to i lepiej dla niego. W sumie, był tutaj tylko jeden osobnik, gracz, który był tak głośny, że już na schodach go słyszał, ale starał się go ignorować. I tak sobie nie radził w relacjach międzyludzkich, a tym bardziej z ludźmi tego pokroju. Usiadł przy jednym z wolnych stolików i cicho poprosił właściciela o podanie śniadania, przy czym zapłacił z góry.

Ignorowanie osoby pokroju wielkoluda nie należało do zbyt mądrych posunięć w odczuciu giganta. Wstępnie nie zwrócił uwagi na cichego chłopaka, który po zejściu ze schodów zasiadł przy jednym z wolnych stolików, aby w samotności zjeść pierwszy posiłek tego dnia. Chronus dokończył pogaduszkę z karczmarzem, a następnie dopijał sobie wódkę w kubka, rozmyślając o kolejnych poczynaniach jak tylko uda mu się osiągnąć odpowiedni poziom awatara, aby ruszyć na porządne łowy. Nie był jeszcze pijany, aczkolwiek przy takim tempie picia dwóch łyków co kilka minut równie dobrze mógłby do południa wylądować pod jedną z ławek przybytku, a nie odstępowała by go na krok gwałtowna rewolucja żołądkowa. Kiedy jego były adresat dyskusji zbliżył się ze śniadaniem na talerzu do nieznajomego, Pan Snow odwrócił się gwałtownie niczym trzaśnięty piorunem, gestykulując dłońmi, gdzie w jednej z nich nadal kurczowo trzymał naczynie z przeźroczystą cieczą o wysokiej “mocy”. - Hej, ty! Jesteś tu nowy? Nie kojarzę ciebie z tego rejonu. - zaczepił go donośnie, unosząc dźwięk z ust jak poprzednio. Najwidoczniej miał problem z obniżeniem tonu mowy o co najmniej kilka stopni. Wrażeniem Take, gdyby głośny jegomość przemawiał w wielkiej hali Idylii to jego okrzyki doszłyby do uszu podróżnych oddalonych o kilka kilometrów pod bramą wjazdową.

Nie słysząc z początku odpowiedzi wypływającej od podróżnika głośno burknął, widocznie niezadowolony z jego postawy. Nie wiadomo czy dręczyciel rzeczywiście szukał guza czy taką posiadał naturę. Cholera wie z tymi graczami, prawda? - Super, trafiłem na niemowę… Hej, chodź tu do mnie. Chcę pogadać. - machnął do niego kilka razy rękawicą na dłoni, aby zachęcić obcego gościa do zajęcia miejsca siedzącego przy jego sylwetce. Zgodzi się na tę propozycję łowca? Decyzja zależała od niego lub… uprzejmości faceta z niezwykłą budową mitycznego tytana.

Karczma była taką lokacją, która istniała na każdym rpg. Z jakiegoś powodu, to właśnie tu najtłumniej gromadzili się ludzie, dzięki czemu każdy szanujący się gracz wiedział, że jeżeli potrzebuje znaleźć kompana do drużyny, czy to tymczasowej czy to stałej, warto tu zajrzeć. Ponadto, sam karczmarz był NPCtem, z którym dobrze było żyć w przyjaznych stosunkach - zawsze miał w zanadrzu jakąś prostą, przyjemną misję, a wynagrodzenie niejednokrotnie znacznie przewyższało standardowe za tego typu questy.  Nic dziwnego zatem, że Aurora postanowiła skierować swoje kroki właśnie tam. Nie miała niczego konkretnego na myśli, żadnego celu z jakim tu przyszła. Po prostu... a nuż los się do niej uśmiechnie i po prostu przytrafi jej się coś ciekawego?
Od samego wejścia słyszała donośny głos. Tylko jeden. Zmarszczyła lekko brwi - wychodziło na to, że jeden z graczy jest bardzo ekspresyjny w swoim zachowaniu. Dosyć typowe zachowanie, z jakim można spotkać się w wirtualnym świecie, prawda? Otóż... nie tym razem. Tym razem było jednak nieco inaczej. Dzień, w którym wyszło na jaw, że są uwięzieni i wydostaną się dopiero wtedy, gdy uda im się pokonać bossa na najwyższym piętrze, w błyskawicznym tempie ostudził nadmierną pewność siebie większości graczy.  Ci, którzy cwaniakowali na samym początku szybko uspokoili swoje popędy, gdy tylko zdali sobie sprawę, że jeżeli ich pasek HP spadnie do zera, nie obudzą się w mieście startowym. Czyżby ta wiadomość nie oddziaływała na głośnego jegomościa?    
Weszła do środka i rozejrzała się. Dwójka graczy. Jeden wydzierający się, drugi siedzący gdzieś z boku, typ  "czarny koleś w kącie, wali sobie w prącie". Brakowało mu tylko kaptura naciągniętego na głowę i słabego światła świecy, które częściowo oświetlało jego twarz. Uhuh, może być ciekawie.
Podeszła niego bliżej olbrzyma, swój wzrok skupiając na trzymanej w dłoni szklance. Wskazała na nią palcem, spoglądając na twarz mężczyzny.
- Zgrywasz się. Nie ma szans, żeby dało się tym upić. - odezwała się pewnym siebie głosem. Sprawiała wrażenie rozbawionej. Bez większego zastanawiania się, usiadła na jednym z wolnych stołków, tuż obok baru.
- Chyba, że... chyba, że się da? - zerknęła na mężczyznę znów, tym razem faktycznie czekając na odpowiedź.

Chłopak błąkał się po mieście szukając czegoś.. No właśnie czego, sam nie wiedział co mógłby robić i o co zahaczyć aby zapoznać się z jakimiś ludźmi, przemierzał to kolejno różne budynki które nic nie wnosiły. Po pewnym czasie dotarł do jednej z knajp które to istniały w tym świecie. -Czemu by nie spróbować tam?- pomyślał sobie Joe który to bez wahania otworzył drzwi i pewnym krokiem wmaszerował do karczmy. Ściągając swój kaptur z głowy rozejrzał się po budynku jako szukając kogoś. Cóż prawdy w tym było dużo, widział tutaj NPC ale oni nie są mu potrzebni, spostrzegł także też graczy którzy to siedzieli sobie przy barze. Jakiś chłopak i dziewczyna. -Cóż, spróbujmy u nich, może oni okażą się nimi.- pomyślał Makaveli po czym ruszył w ich kierunku. Pewnie przemierzając przez karczmę z uśmiechem na twarzy podszedł do pierwszego wolnego miejsca obok które to pewnie znajdowało się tuż obok jednej z osób. Z uśmiechem na twarzy zapytał się, co prawda może i z grzeczności, ów dwójki. Nie chciał im przeszkadzać jednak chciał się z nimi zapoznać. -Można się przysiąść?- zapytał pewnie, z uśmiechem na twarzy gdyż to z natury był miły, lubił się uśmiechać, i pomimo aktualnej sytuacji nadal nie stracił tej swojej cechy.

Po chwili właściciel przybytku podszedł do stolika i przyniósł chłopakowi śniadanie. Miska ryżu, ryba i sos. Idealnie tak jak lubił, bez zbędnych dodatków. W międzyczasie jakiś goryl próbował go zaczepić, ale jedynie jeszcze bardziej wbił wzrok w podane mu jedzonko i skupił się na jego pochłanianiu. Od zawsze uważał, że jeśli tylko będzie ignorować natrętne osoby to te w końcu się znudzą i odpuszczą. Przynajmniej tak mu mówiła nauczycielka w podstawówce, ale rzadko kiedy to działało. Może tym razem będzie inaczej? Najgorsze w tym wszystkim było to, że zaczynał się tutaj robić tłok. Najpierw jakaś różowa sweetaśna paniusia, nienawidził takich, ale przynajmniej nie zwracała uwagi na Take, albo po prostu go zignororwała. Niedługo po niej kolejny dziwak, który tylko szczerzył ząbki. Chciałby mieć moc zabijania wszystkich atencjuszy, ale teraz mógł jedynie w ciszy jeść śniadanie i starać się nie wychylać.

Kyle w końcu po podróży przez pola i łąki zobaczył na horyzoncie. Lekko zmęczony i obtarty. Wniosek jest jeden - nigdy nie wolno lekceważyć korzenia. Ten śmiertelny wróg może kryć się wszędzie, czy to w drodze czy w lesie. Czasem nawet w mieście, a wtedy to pech straszny. Przynajmniej silnik gry nie uznaje wywalenia się jako otrzymanie obrażeń, więc chyba jest dobrze. Stanął zziajany w bramie, starając się uniknąć dziwnego wzroku strażników. Chyba popełnienie przestępstwa w tej mieścinie jest najmniej niebezpieczne, patrząc po wyglądzie i wyposażeniu panów milicjantów. Lepiej jednak nie zadzierać, bo w takim świecie wieści pewnie szybko się rozchodzą. Kyle powoli minął panów w bramie i ruszył główną ulicą. Okej, teraz może znaleźć NPC od jakiejś prostszej misji na rozgrzewkę i...
"Bluuuurp".
Ah tak. Wirtualny żołądek domaga się wirtualnego pożywienia zawierającego równie wirtualne kilokalorie. Odwrócił wzrok w stronę skrzypiącego nad jednymi drzwiami szyldu. "Karmazynowy Niedźwiedź". Chyba jedyna działalność usługowo-gastronomiczna w całym Somano. Chyba. Bo innej Kyle nie widzi.
Nagle drzwi od karczmy się otworzyły i w przejściu pojawiła się wysoka postać rzucająca równie wysoki cień. Normalnie edgy isekai anime protagonist. Ale nie w tej historii. Chyba. W ogóle w tym wątku dużo razy pojawia się słowo chyba. To chyba dziwne, racja?
W międzyczasie, gdy ty, Drogi Czytelniku, byłeś zajęty czytaniem wywodu, Kyle zdążył się przysiąść do stołu gdzie znajdowała się reszta graczy. Skąd bohater wiedział że to gracze? Byli zdecydowanie za głośni. Usiadł na ławie i na sam początek walnął z impetem w blat.
- Najgorszy. Dzień. Życia.
Może jednak ten głośny tego nie widział, bo może bez konsekwencji i obaw o swoje życie chlać, ale to nie sprawa Kyle'a. Czyli głośny (Chronus), emo (Take), another edgy boi (Makaveli), no i klasyczna bohaterka płci żeńskiej, nieliczny przedstawiciel gatunku Kobiety Grającej, bez której żadna szanująca się drużyna z jakiejkolwiek gry MMO/RPG/MMORPG/Fantasy lub filmu fantasy/przygodowego sobie nie poradzi (Aurora). Znaczy czy klasyczna to nie wiadomo, ale trudno znaleźć jakąkolwiek szanującą się ekipę głównych bohaterów bez tej jednej dziewczyny. Poza tym Kyle pierwszy raz ją na oczy widział, więc nie wiedział czy to tylko zwykła graczka czy może sadystka. But both is good. Czyli klasyczna, stereotypowa Drużyna Pierścienia. Czekaj, tam nie było kobiet. No to nieco mniej klasyczna, stereotypowa Drużyna Pierścienia. Szanse przeżycia z "Praktycznie niemożliwch" nagle skoczyły do "Prawie niemożliwych". Okej, jest postęp.
- Jakaś sugestia co do wyboru napitku?
Zapytał się, nie podnosząc swojej twarzy ze stołu. Normalnie psychika siada.

Dobrze, że nie miała zdolności czytania w myślach, bo mogłaby się mocno zdziwić gdyby tylko dotarło do niej, co obecni tu gracze o niej pomyśleli. Sweetaśna, serio? Ona sweetaśna?! Co tak co, ale ten zwrot kompletnie do niej nie pasował. Poza tym, Take-san, to nie jest różowy, a poziomkowy. No i Chronus, który ubzdurał sobie, że jej strój jest skąpy... podczas gdy jedyna część ciała jaką odsłaniała to ramię i twarz. Oj, ktoś tu jest nowy w rpg'ach i nie ma bladego pojęcia, jak potrafią wyglądać skąpe stroje żeńskich postaci. Naprawdę, panowie? To ten... czy ktoś już ma jakieś wątpliwości, dlaczego zdecydowanie pewniej czuła się w swoim pierwszym avatarze, jakim był przeciętny facet?
Nachyliła się lekko nad szklanką mężczyzny i pociągnęła nosem, a gryzący aromat procentów sprawił, że wzdrygnęła się lekko.
- Hej, faktycznie pachnie gorzałą! - zaśmiała się cicho. Ciekawe, czy inni gracze już odkryli, że w karczmie faktycznie idzie spożyć alkohol - szybko rozejrzała się, chcąc zorientować się, czy oprócz ich trójki ktoś jeszcze tu jest.
- Myślisz, że reszta graczy już o tym wie? - Dosyć teatralnie przyłożyła palec do ust.  - Ciiii...! Cholera... musimy zatrzymać tą tajemnicę dla siebie... jak się inni zaleją w trupa, to w życiu nie dojdziemy do ostatniego piętra.
Jej wzrok podążył w kierunku, w którym wskazał olbrzym. Czy to wypadało, pić alkohol o tej porze dnia? Cóż... byli uwięzieni w grze, więc tak jakby zasady jakimi kierowali się w realnym świecie nie musiały obowiązywać również tu.
- Hm... przepraszam, panie karczmarzu, macie może redbu... ah, nieważne. - zaczęła, jednak szybko przerwała, widząc nieogarniający wzrok NPCta. - A może whisky z colą...? Też nie? - dodała z nadzieją w głosie. - Uh, niech będzie miód pitny w takim razie... - kiwnęła głową, po czym skierowała uwagę na olbrzyma. Gdy ten wspomniał o "gburze", na moment zerknęła na siedzącego w kącie Hideo. Typowy Japończyk-nerd, jego sposób bycia kompletnie jej nie szokował. Postanowiła nie komentować jego słów, co by nie zachęcać bruneta do kolejnych najazdów na cichego gracza.
Teatralnie ułożyła palec na podbródku, udając że zastanawia się nad odpowiedzą.
- Buziak na drugiej randce? Hm... nie, raczej nie kwalifikuję się pod poziom easy. - wzruszyła lekko ramionami. Już miała się przedstawić, gdy do pomieszczenia wszedł kolejny gracz. Czyżby jej intuicja jej nie myliła i faktycznie karczma była uczęszczanym miejscem? Poklepała wolne miejsce obok siebie, jednocześnie zachęcając przybyłego, by dosiadł się do nich.
- Jestem Aurora. - dodała, tym razem nie tylko do Chronusa, ale i do ciemnowłosego chłopaka. Mniej więcej w tym samym momencie pojawił się kolejny gracz, który również postanowił dołączyć do nich. That escalated quickly. Jego zachowanie dosyć jasno sugerowało, że ma dosyć słaby humor.
- Nie przejmuj się. - - powiedziała przekonująco i poklepała go po plecach. - Będzie tylko gorzej. -
Gdy tylko karczmarz podsunął kufel pod jej nos, ujęła go w dłonie i ostrożnie powąchała. Jak się nie ma co się lubi, to się lubi co się ma...
- RedBull z Jagermeisterem to to nie jest, ale pachnie całkiem przekonująco. To co, zamawiajcie coś... - zerknęła na Makaveliego i temu, co psycha siadła. Psycha siada? Jemu psycha siada? Stary on  ma tak mocna psychike, ty nie wiesz jaka on ma mocna psychike. -... bo mi miód przesiąka aromatem kufla, a toaścik czeka.
Miło i sympatycznie, prawda? No... prawie. Gdy kufel poleciał w kierunku Take, zamrugała z wyraźnym zaskoczeniem, zerkając to na jednego, to na drugiego.
- Co to miało być? Pogięło Cię?

Makaveli rozchmurzył się w duchu kiedy to nie został odtrącony, a nawet przyjęty z entuzjazmem  z uśmiechem na twarzy usiadł sobie na wolnym miejscu obok nich, nie zamierzał ignorować pytania jakie mu zadał mężczyzna. -A co proponujesz?- spytał go miło. Niby nie odpowiada się pytaniem na pytanie jednak może Chronus chciał go skusić na coś wybranego? Zresztą, on sam zaproponował a podobno też się nie odmawia. Sam zaś miałby zamiaru mu później odstawić.  Gdy Evan postanowił się przedstawić i zapytał o dzieje czy też o plan na mistrza gry chwilę pomyślał po czym z entuzjazmem odpowiedział do zebranych -Cóż nie ma co rozwozić się nad tym co robiłem bo nic ciekawego w tym nie było. Co do planu na samym początku, pewnie jak każdy postanowi przeżyć w tym świecie, oraz zboostować siebie jak tylko się da. Tak w ogóle to jestem Makaveli.- na końcu postanowił się przedstawić gdyż w sumie tego jeszcze nie zrobił. I to wtedy pojawił się nowy gracz, dla niego zupełnie obcy który to po prostu przysiadł się do nich. -Ten to ma pewność siebie.- pomyślał przez chwile Joe po czym wysłuchał tego co miał do powiedzenia. Zanim to zdążył wypytać go o to co się chciało dziewczyna do której się przysiadł postanowiła go już o to zapytać. Cóż nie będzie powtarzał pytania wiec mógł tylko czekać na to co ma do powiedzenia ów jegomość. W międzyczasie słuchał reszty kiedy to nagle kufel poleciał w gościa który to akurat z nimi nie siedział. Uśmiechnął się pod nosem, cóż rozbawiła go trochę ta sytuacja, jednak po chwili spostrzegł dopiero że ktoś jeszcze w tej karczmie przebywa. Nawet go nie zauważył. Póki co nie miał zamiaru reagować gdyż no w sumie to nie w temacie więc no czekał na jakiekolwiek słowa wyjaśnień.

Chłopak powoli przebierał pałeczkami delektując się smakiem ryżu, oraz ryby. Chociaż świat wirtualny był niesamowity sam w sobie, to jeszcze bardziej niesamowite było to, że twórcy gry byli w stanie nawet zadbać o takie aspekty jak smak, czy też zapach. Miało to oczywiście swoje lepsze, jak i gorsze strony. W końcu jeśli kiedyś trafi się cuchnący przeciwnik to może to rozpraszać, ale jeśli w zamian będzie w stanie posmakować najróżniejszych potraw, to będzie to tego warte. W międzyczasie do budynku wchodziło co raz więcej osób, ale jak poprzednio starał się po prostu ich ignorować. Nie chciał niepotrzebnych problemów, a nawet same rozmowy przychodziły mu z trudnością. Jednak wśród nieznajomych musiał znaleźć się typowy buc i prostak. Ten typ, który nienawidzi,. gdy ktoś nie jest oczarowany jego osobą i jest tak zakochany w sobie, że uważa, że cały świat istnieje tylko dla niego. Na dodatek, gdy tylko coś nie idzie po jego myśli, albo ktoś mu się sprzeciwi to jego orzeszek w czaszce pozwala jedynie na wykorzystanie przemocy. Take takich osobnik umieszcza na przedostatnim miejscu, niże są jedynie dorośli, którzy myślą, że skoro sami byli młodzi pięćdziesiąt lat temu, to świetnie wiedzą co siedzi w głowie obecnej młodzieży. Najgorsze ścierwa, powiedziałby, że to ludzie gorszego sortu, ale nie zasługują na nazywanie ich ludźmi. Na lecący kubek nawet nie zareagował, jedynie spojrzał na niego kątem oka, aby następnie spojrzeć jak obiekt odbija się od sześcioboku, który informuje o tym, że nie można atakować innych w bezpiecznej strefie. Idiota. Nawet nie wie jak kogoś zaatakować. Po tym zdarzeniu zignorował wszystkich i dalej kontynuował swoje jedzenie, aby jak najszybciej opuścić ten budynek i ruszyć na polowanie, albo na misje.

Podniósł głowę, patrząc na dziewczynę. "Aurora". Taki widział nick.
- Dziękuje kochana, ta informacja była tak istotna i pocieszająca, że czuję się o wiele lepiej.
Z totalnym pokerface'm na twarzy podniósł lekko rękę, pokazując kciuk, po czym jego głowa zaliczyła równie szybkie spotkanie z blatem co poprzednio. Wsparcie psychiczne zawsze dobrze widziane, racja? Wtedy usłyszał stuknięcie szklanki obok ucha. Wódka z sokiem. Przysunął i powąchał. Pachnie... Jak wódka z sokiem.
- Myślicie, że skutki będą takie same?
Powoli się napił. Technicznie, mógłby pić codziennie, nie przejmując się negatywnym odbiciem tego na własnym, prawdziwym ciele. Bo jego avatar wygląda jak on, ale to nadal nie on. Kyle przypomniał sobie o tej grupie chłopów, którzy podczas pamiętnego momentu na placu zamkowym biegli w samych kieckach. Zboczeńcy...
Mniej więcej w 1/4 szklanki jednak zrobiło się trochę ciekawiej. Chronos wyszedł z dość sensowną inicjatywą. Tak serio. No to jest bardzo dobry pomysł.
- Nie zdziwi cię pewnie informacja, że wysunięcie pomysłu i jeden shot sprawi, że wszyscy nagle przytakną i obwołają cię szefem gildii "Bez Gildii".
Chwycił szklankę i napił się, unosząc mały palec. Patrzył się prosto w oczy Chronosa. Gdyby Kyle widział jego poziom to pewnie by mógł jakoś wywnioskować czy mężczyzna chciał użyć swojej "czarującej" charyzmy czy po prostu był...
- Chyba, że byłeś beta-testerem. Wtedy mogę uwierzyć.
Kolejna przerwa na nawilżenie sobie gardła.
- Nie żeby pomysł był zły, ale ja też "mam tutaj pewne doświadczenie".
Wymawiając ostatnie słowo zrobił ironiczno-sarkastyczny cudzosłów manualny.
- W każdym razie jestem za zrobienie takiej organizacji. Jednak nie mam powodów by być za obwołanie ciebie przywódcą.
Usiadł na ławie okrakiem, założył nogę na nogę i zaczął dopijać swój napój.